In-Mind blog

De kracht van dans

• geschreven door Isa Bertram

Tijdens COVID heeft dans in ons leven andere vormen aangenomen. We kunnen al lange tijd niet meer samen dansen, zoals we dat voorheen wellicht deden bij een concert of een buurtfeest. Met het thuiswerken is er bij mij echter iets anders ingekomen: geen koffiepauze, maar een danspauze. Zo nu en dan verlaat ik mijn bureau, gaat de muziek aan op hoog volume en ga ik even los. Even terug in het lijf. Dat werkt goed, zo is gebleken, en misschien nog wel beter dan koffie: zowel mijn concentratie als mijn werkplezier krijgen een enorme boost. Dansen in je werkpauze is het proberen waard. 

_{Afbeelding van Cottonbro via Pexels}

Hoewel het vast niet voor iedereen even goed werkt, is het positieve effect dat ik van mijn danspauzes ervaar helemaal niet zo verrassend, als we de wetenschap in duiken. Onderzoekers op het gebied van Dance Psychology laten zien dat het doen van dans allerlei positieve effecten kan hebben op ons welzijn (Lovatt, 2018). Zo laat een studie uit 2007 zien dat samen dansen op muziek depressieve gevoelens kan verminderen in patiënten met depressie (Koch, Morlinghaus, & Fuchs, 2007). Dit effect was groter dan het effect van samen fietsen op een hometrainer of samen luisteren naar muziek zonder te dansen. 

Ook bij mensen zonder depressie kan dansen een opbeurend effect hebben (Campion & Levita, 2014). In een studie uit 2014 vergeleken onderzoekers de effecten van dansen, muziek luisteren, fietsen en in stilte stilzitten. Slechts vijf minuten dansen (op het nummer Do Your Thing van Basement Jaxx, mocht u het zelf ook even willen proberen) leidde in deze studie tot meer positieve en minder negatieve gevoelens. Dit kwam niet enkel door de lichaamsbeweging, want fietsen op dit nummer had deze gevolgen niet. Luisteren naar dezelfde muziek zonder daarbij te bewegen had echter wel weer dezelfde effecten als dansen. Extra opvallend was dat het dansen ook leidde tot minder vermoeidheid dan ervoor, terwijl de hartslag bij de dansers evenveel omhoog ging als bij de fietsers (Campion & Levita, 2014). 

Dansen is dus goed voor het humeur en de energie. Maar er is nog een aspect dat dansen een effectieve werkpauze maakt en dat is het effect op het denkvermogen. Die vijf minuten dansen in bovengenoemde studie droeg namelijk ook bij aan creativiteit en creatief oplossend vermogen (divergent thinking; Campion & Levita, 2014). Een andere studie laat zien dat vooral improvisatie-dansen bijdraagt aan creatief denken, terwijl dansen naar een choreografie het convergente denkvermogen een boost geeft (zoals wiskundesommen snel en accuraat oplossen; Lewis, 2012). Zo valt mijn positieve ervaring met danspauzes steeds meer op zijn plek, vooral gezien mijn werk – dat vereist veel convergent én divergent denken. 

Ik acht de kans groot, beste lezer, dat ook u een danser bent. Misschien professioneel of op een dansschool – misschien in de keuken bij het koken, op een verjaardag, of pre-corona in het café. Dans is iets universeels en het lijkt erop dat we ermee geboren worden. Baby’s bewegen ritmisch bij het horen van muziek, meer dan op ritmisch gepraat (Zentner & Eerolla, 2010). Eeuwenoude grottekeningen laten zien dat we al heel lang aan dansen doen (Lovatt, 2018). Dat leidt tot nog één enorm belangrijk aspect van dans – het sociale. Bij samen dansen, spelen empathie en verbinding een grote rol (Warburton, 2012). Juist dat aspect van dans moeten we nu missen tijdens COVID. Volgens de hive hypothesis is het voor het menselijk welzijn van belang om zo nu en dan op te gaan in een groter sociaal organisme – zoals een menigte, dansend op dezelfde maat – en daarmee tijdelijk het zelf los te laten (zie ook Haidt, Seder, & Kesebir, 2008). We wachten met smart. Tot die tijd kunnen we genieten van de voordelen van een dansje tijdens het werk. Dus, laptop, telefoon of tablet weg, muziek aan en dansen maar!

Referenties

Lovatt, P. (2018). Dance Psychology: The Science of Dance and Dancers. Norfolk: Dr Dance Presents. 

Warburton, E. (2011). Of meanings and movements: Re-languaging embodiment in dance phenomenology and cognition. Dance Research Journal, 43(2), 65-84. https://doi.org/10.1017/S0149767711000064

Haidt, J., Seder, P., & Kesebir, S. (2008). Hive psychology, happiness, and public policy. Journal of Legal Studies, 37(S2). https://doi.org/10.1086/529447

Koch, S. C., Morlinghaus, K., & Fuchs, T. (2007). The joy dance: Specific effects of a single dance intervention on psychiatric patients with depression. The Arts in Psychotherapy, 34(4), 340-349. https://doi.org/10.1016/j.aip.2007.07.001

Campion, M., & Levita, L. (2014). Enhancing positive affect and divergent thinking abilities: Play some music and dance. Journal of Positive Psychology, 9(2), 137-145. https://doi.org/10.1080/17439760.2013.848376

Zentner, M., & Eerola, T. (2010). Rhythmix engagement with music in infancy. PNAS, 107(13), 5768-5773. https://doi.org/10.1073/pnas.1000121107

Lewis, C. (2012). The relationship between improvisation and cognition (Doctoral dissertation, University of Hertfordshire, United Kingdom). Geraadpleegd van https://uhra.herts.ac.uk/handle/2299/8890